PAULINE SCHEP

24/04/2017 12:30

A BRIEF HISTORY ON PAULINE

Ik wilde Grafisch ontwerpen studeren maar dat was niet mogelijk met mijn vooropleiding. De KABK gaf mij het advies om naar het Grafisch Lyceum in Scheveningen te gaan of de MTS Fotografie, destijds een 3 jarige opleiding die in 1997 de HBO opleiding Fotografie van 4 jaar aan de KABK werd. De keuze voor Fotografie lag voor de hand, dit was al lang een hobby van mij, en is dat nog.

De reden waarom ik graag naar de academie wilde, was omdat 2 vrienden van mij over deze opleiding vertelden en ik gelijk enthousiast was.

Na deze opleiding ben ik met mijn fotografie portfolio en mijn eigen werk aangenomen op de academie, als de tweede kandidaat van de MTS fotografie ooit. De opleiding „Grafische en Typografische vormgeving” was toen der tijd nog een vijf jarige opleiding, waarvan het vijfde jaar een volledig stage jaar.

In het tweede jaar kregen we het vak ruimtelijk ontwerpen van Bruno van Loo. En na een paar weken had ik meteen een soort kinderlijk gevoel van: dit ga ik later worden. De lessen gingen vooral over verpakkingen, vouw constructies van papier en karton. Dus vooral om de vouwkunsten en niet over de bedrukking van de verpakking e d.
Ik ben nog al wiskundig en vond daarom het vak projectie en perspectief tekenen ook heel erg leuk en vouwconstructies ontwerpen kan ik vaak bedenken in mijn hoofd.
Van mijn ouders kreeg ik voor mijn eindexamen het boek: Zeier papier, een boek over vouw technieken. Dat boek is al heel lang mijn handboek. Vooral de pagina’s met de foto’s van gevouwen witte vellen, hoe je paper moet rillen om het op een bepaalde manier goed gevouwen krijgt, waren voor die tijd super modern. Dat zie je nu overal maar voor mij was het in die tijd super fascinerend.

Het was voor mij toen dus ook meteen duidelijk dat ik stage zou gaan lopen bij Bruno in de vijfde jaar. Dus toen ik dat tegen hem zei, dacht hij in eerste instantie dat hij niet echt iets voor me had liggen. Maar uiteindelijk mocht ik hem helpen met een opdracht die hij via de academie had gekregen voor het ontwerp van de expositie „De Maniakken” ter ere van het 300 jarig bestaan van de KABK in het museum van het boek, Museum Meermanno.

Bij Bruno zijn buro, Stadium, heb ik ± 2,5 jaar gewerkt en daarna werd ik, omdat een paar grote klanten weg gingen, ontslagen. Het was ook wel goed om iets anders te gaan doen. Ik heb daarna bij de Bataafsche teken maatschappij in Rotterdam gewerkt. Vijf jaar na mijn afstuderen, belde Bruno mij op. De academie was gestart met 2 i p v 1 eerste jaars groep. De afdeling was opzoek naar een extra docent voor 1 ochtend 2e jaars ruimtelijk ontwerpen. Bruno stelde voor dat ik zou solliciteren. Ik had nooit aan gedacht dat ik ooit les zou gaan geven, daar was ik totaal geen type voor. Maar ik heb gesolliciteerd en ben het toch gaan doen en genoot er enorm van.

Het volgend academiejaar kreeg ik ook een middag groep. In die tijd was parttime werken geen optie bij mijn andere baan. Dus ik heb ontslag genomen en ben op maandag op de academie gaan werken. Ik vond het idee van freelance werken ook een uitdaging en ik had ook een kinderwens. Ik had er natuurlijk niet op gerekend dat ik al een jaar later zwanger zou zijn. Het was een grote wens maar of dat gaat lukken weet je nooit. Dus uiteindelijk viel het allemaal vanzelf in elkaar.

Tijdens mijn freelance werk heb ik van allerlei dingen gedaan. Maar wat ik van te voren niet had verwacht maar wat ik uiteindelijk best veel gedaan heb was de fotografie van de producten begeleiden. Opdrachtgevers die we hadden waren bijvoorbeeld Hero, het supermerk, en Grolsch, Heineken, drank merken en toetjes merken en Van Nelle thee en koffie, etc. Voor dat soort merken maakten we dan verpakkingen inclusief bedrukkingen voor en ook de posters. Dus als dat dan gefotografeerd moest worden in de studio dan wou ik daar onderdeel van uitmaken. En dan wou ik vooral graag de enscenering erbij maken. Dus als we dan thee gingen fotograferen dat er dan een hele sfeer bij gemaakt werd met theekruiden, de verpakking, het glas, etc. Vaak hadden fotografen hier dan wel assistenten voor maar dan wist ik ze te overtuigen dat ik dat zo leuk vond om te doen dat de assistent dan andere taakjes kregen. Maar ik assisteerde alleen bij de sfeer/enscenering. Als ze dan bijvoorbeeld het licht gingen instellen was ik weg. Dat ging tijdens mijn opleiding ook niet heel goed, dus dat vond ik niet interessant.

Uiteindelijk heb ik dat dus 23 jaar zo gedaan, maandag les geven, dinsdag freelance werken en dan de rest van de week samen met mijn kinderen en in het weekend dan ook nog samen met de vader en de kinderen samen. En dat vond ik heerlijk.

Rond 2000 begon ik een beetje met coördineren, toen der tijd vooral vrijwillig omdat ik het niet kon laten. Het gaf zo veel energie en plezier dus dan doe je dat. Toen in 1999 werd de hoofd docent ziek dus ik had een aantal klusjes daarvan over genomen. Uiteindelijk na de vakantie bleek dat die hoofd docent nog wel voor een tijdje ziek bleef. Dus toen werd ik gebeld met de vraag of ik misschien voor hem kon invallen. En het was nou niet dat ik mezelf de beste vond maar ik wist er op dat moment gewoon het meeste vanaf. En natuurlijk had ik er ook al over na gedacht dus ik had wel wat eisen als ik het ging doen. Dus ik wou het natuurlijk niet meer vrijwillig doen maar betaald, en ik had een lijstje met bepaalde collega’s die ik op bepaalde punten wou hebben. Zodat ik hen kon raadplegen zodat zij dat konden doen. Omdat het niet mijn ding was of omdat ik er niet genoeg vanaf wist.

Dus omdat ik toen gelijk heel eerlijk en open ben geweest heb ik het positief ervaren. Heb ik er bijvoorbeeld nooit wakker van gelegen. Want ik zou nooit hoofd docent willen worden. Ik vind het super interessant om inhoudelijk mee te praten maar beleidsdingen en hele stukken schrijven over de afdeling dat is gewoon niet mijn ding. Uiteindelijk mocht ik als coördinator blijven.

PAULINE’S CURRENT ACTIVITIES.

Momenteel is mijn voornamelijke taken op de academy: coördinatie en er voor zorgen dat de studenten de beste tijd hebben op academy die ze maar kunnen hebben. Dus dat studenten hun hart bij mij kunnen luchten en dat ik daarin iets voor jullie kan betekenen. Of dat ik studenten naar iemand kan verwijzen als ik zelf niet kan helpen. Of ik ben iemand waar mensen gewoon even tegen kunnen kletsen, iemand zijn die ze kunnen vertrouwen en die ze niet beoordeeld. Ik merk omdat ik een aardige dosis levenservaring heb, iets was ik heel fijn vind aan ouder worden. Aan de gesprekken die ik heb merk ik ook dat dankzij mijn levenservaring de gesprekken interessanter worden. Ik lees daar ook veel over en het boeit me ook echt. Wat ik er ook leuk aan vind is dat het nooit stopt, ik kan bijvoorbeeld in het midden van de nacht door iemand gebeld worden die me nodig heeft. Of iemand die zijn hart moet luchten. En dan denk ik ook weer meteen aan andere die ik ken, die mij daar weer in kunnen ondersteunen. Die contacteer ik ook altijd wel want ik wil dit natuurlijk heel lang kunnen volhouden en als ik niet voor mezelf zorg dan kan ik dat niet. Ik heb dan bijvoorbeeld ook heel veel ondersteuning aan Rob of aan Roosje en Niels of aan andere collega’s. Ligt er natuurlijk helemaal aan waar over het gaat.

Sommige dingen die ik mee maak als vertrouwenspersoon kunnen heel heftig zijn. Maar dat is heust niet alles en ik vind het ook oprecht heel leuk om met de roosters te puzzelen. Daarin is mijn levenservaring ook een belangrijk deel van. Roosje en Niels heb ik natuurlijk ook zien komen, voordat zij hier als hoofddocenten begonnen zat ik hier al wat jaren. Voor mij zijn jaren ook academy jaren. Dus het jaar begint niet in januari maar in september. Ik weet ook gewoon niet beter. Ieder jaar reflecteer ik ook op afgelopen en komend jaar. Dus waar haalde ik plezier uit, wat kan ik veranderen en waar zitten nieuwe uitdagingen. Dat probeer ik ieder jaar de toen en vind ik ook erg belangrijk, dat er uitdaging in blijf zitten. Anders dan dut ik in.

Niels en Roosje zeggen ook altijd dat ze het heel fijn vinden dat ik altijd blijf mee denken met de tijd en dat ik flexibel blijf. Ik bijvoorbeeld ook een aantal coding lessen mee gevolgd omdat ik dat belangrijk vond. Niet omdat dat moest, maar ik wou het graag doen zodat ik wist waar de studenten zich mee bezig houden. Ik weet natuurlijk van alles over Grafisch of over Beeldend maar ik wist niet wat Coding was. Dus ik heb ongeveer tien lessen mee gedaan en ik merkte dat het meteen een soort band schepte met studenten. Dat ik vragen kreeg of ik nog huiswerk had of dat ze me dan hielpen zodat ik dan weer kon opscheppen bij andere collega’s. Maar het werd vooral door veel studenten heel erg gewaardeerd, dat ik interesse toonde in het gene waar jullie les in krijgen.

En buiten de academy begon ik steeds minder freelance te werken. Ik heb wel een tijdje gedacht dat ik misschien nog wel bij een bureau wou gaan werken. Maar dan meer in de zin van een bureau te runnen omdat de industrie verandert was en er zo veel jonge honden rond lopen. Nee dat ik me oud voel maar meer omdat ik er niet perse meer tussen zat. Maar een bureau runnen is weer een vaste baan en dat zag ik toch ook niet zo zitten. Ik zocht juist meer iets wat meer los was.

En ik heb nu een vriendin die beeldend kunstenares is. Ze doet projecten in het buitenland en gaat ieder jaar twee of drie maanden naar het buitenland. Ik heb een keer meegemaakt dat het dat ze dan naar Antwerpen ging voor drie maanden en dan ging ik regelmatig op en neer om haar te bezoeken. Ze is bijvoorbeeld ook naar Rome geweest voor een aantal maanden. Dan ging ik de eerste week mee haar weg brengen en dan sliep ik daar een weekje in Rome. Maar als zij daar aan het werk is ben ik daar niet voor vakantie dus ik zat daar met jeukende handen om weer wat te gaan doen. Dus toen bedacht ik me ik ga daar weer beginnen. Dus als zij dan ’s ochtends ging werken dan ging ik ook zitten met verpakkingen in mijn hoofd. Maar ook met ringen zat ik toen heel erg in mijn hoofd. Dus toen ben ik begonnen met ringen ontwerpen. Mijn aller eerste ontwerp was een ring met een verpakking op. Die kan je ook op mijn website terug vinden. Dat was dan ook meteen echt mijn aller eerste ontwerp want er zitten geen enkele andere schetsen tussen. Dit was meteen mijn idee.

Daar heb ik toen besloten om mee verder te gaan. 3D printen was toen ook net een beetje opgekomen dus de tweede keer dat ik haar ging bezoeken had ik de 3D modellen bij me. Van die ene ring en nog een paar anderen en de keer daarna nog verdere modellen. Zo had ik dus een stok achter de deur om daar mee verder te gaan. Inmiddels heb ik een sieraden lijn met letters. Ik heb nu bijvoorbeeld een heel alfabet en een van mijn laatste modellen is een vouw constructie uit een stuk, dus niks weg gooien. Iets wat direct uit mijn eigen vak komt.

Ik gebruik ook vaak papier om te ontwerpen. Dan pak ik het goedkoopste papier waar ik heel veel van heb, bijvoorbeeld goedkoop kopieer papier. Zo heb ik ruimte om zo veel mogelijk van mijn ideeën te vouwen en te scheuren of te schrijven of tekenen. Als ik dat doe met iets wat een beetje waarde heeft dan remt me dat heel erg. Als dat ook nog iemand me op de vingers kijkt dan kom ik er helemaal niet meer uit. Alleen de laatste tijd komt er niet zo heel veel. De nieuwste modellen staan nog niet online, ze liggen alleen in de gallery. Maar goed ik word er wel heel gelukkig van.